Prze­no­si­my się 50 lat wstecz. Do tęt­nią­cych noca­mi klu­bów czy na pry­wat­ne impre­zy. Alko­hol, jaki tyl­ko uda­ło się zdo­być, lał się stru­mie­nia­mi dopro­wa­dza­jąc do wie­lu zabaw­nych lub tra­gicz­nych sytu­acji. Dla tych, co mają tro­chę wię­cej lat książ­ka ta będzie cof­nię­ciem się do cza­sów mło­do­ści i spoj­rze­niem na zna­ne gwiaz­dy z nie­co innej stro­ny, dla młod­szych czy­tel­ni­ków będzie to szan­sa na pozna­nie nie­sa­mo­wi­te­go kli­ma­tu okre­su PRL‑u. Zna­ne nazwi­ska akto­rów, pisa­rzy, reży­se­rów czy pio­sen­ka­rzy, popu­lar­ne wów­czas miej­sca wypeł­nia­ją każ­dą stro­nę książ­ki wkła­da­jąc do niej peł­ne ener­gii i dyna­mi­zmu życie. Moż­na poczuć zapach papie­ro­so­we­go dymu w „Piw­ni­cy pod Bara­na­mi”, smak tra­dy­cyj­nej wód­ki w SPA­TiF-ie czy rytm war­szaw­skich i kra­kow­skich ulic.

Kie­dy na skle­po­wych pół­kach nie było nic, a cen­zu­ra kon­tro­lo­wa­ła każ­dy nie­mal utwór życie towa­rzy­skie kwi­tło. Brak luk­su­sów zastę­po­wa­no tanią wód­ką, zaś arty­stycz­nie reali­zo­wa­no się w niszo­wych kaba­re­tach. Cybul­ski, Przy­bo­ra, Osiec­ka, Nie­men, Skrzy­nec­ki – to tyl­ko nie­któ­re posta­cie, któ­re prze­wi­ja­ją się na kolej­nych kar­tach barw­nych opo­wie­ści. Scho­dzą ze sce­ny czy pla­nu fil­mo­we­go wprost do knajp i miesz­kań, w któ­rych alko­hol leje się stru­mie­nia­mi, atmos­fe­ra pomi­mo panu­ją­ce­go ustro­ju peł­na jest rado­ści i powo­dów do śmie­chu i do bia­łe­go rana toczą się roz­mo­wy o sztu­ce i życiu.
Cza­sa­mi z loka­li prze­no­si­my się do pała­ców w Nie­bo­ro­wie czy w Obo­rach, gdzie powsta­wa­ły dzie­ła lite­ra­tu­ry Dąbrow­skiej, Gło­wac­kie­go czy Samo­zwa­niec, na wiel­ką sce­nę festi­wa­lu w Sopo­cie czy Opo­lu albo na pla­że w Cha­łu­pach, gdzie spę­dza­no „mod­ne” wakacje.

Andrzej Klim to histo­ryk sztu­ki i archi­wi­sta. Pisząc swo­ją książ­kę się­gnął do wie­lu źró­deł, róż­no­rod­nych wspo­mnień i publi­ka­cji. Dzię­ki temu „Seks, sztu­ka i alko­hol” to opo­wie­ści auten­tycz­ne, szcze­re – takie, jak pamię­ta­ją je sami bohaterowie.

Książ­ka otrzy­ma­na do recen­zji od Domu Wydaw­ni­cze­go PWN – bar­dzo dziękuję.