„Krótka historia jednego zdjęcia. Kobiety”
Paulina Tyczkowska, Jakub Kuza
Wydawnictwo Znak

Kobie­ty są róż­ne. Bar­dzo róż­ne. Są takie, któ­re peł­nią głów­nie rolę mat­ki i żony i spę­dza­ją czas na zaj­mo­wa­niu się domem. Są takie, któ­re są przed­się­bior­cze i pro­wa­dzą wła­sne biz­ne­sy zara­bia­jąc milio­ny. Są takie, któ­re odno­szą suk­ce­sy spor­to­we i zdo­by­wa­ją zło­te meda­le na igrzy­skach olim­pij­skich. Są takie, któ­re reali­zu­ją się arty­stycz­nie pisząc, malu­jąc czy rzeź­biąc. Wszyst­kie te kobie­ty są tak samo kobie­ta­mi. Wszyst­kie one są tak samo waż­ne, tak samo potrzeb­ne. Tę róż­no­rod­ność kobiet poka­zu­ją auto­rzy książ­ki „Krót­ka histo­ria jed­ne­go zdję­cia. Kobie­ty” – Pau­li­na Tycz­kow­ska i Jakub Kuza. Wybie­ra­ją ponad 130 zdjęć wyko­na­nych na prze­strze­ni 180 lat (pierw­sze zdję­cie jest z 1840 roku!) kobie­tom i doda­ją do nich krót­kie opi­sy przed­sta­wia­ją­ce historię.

Krót­ka histo­ria jed­ne­go zdję­cia to przede wszyst­kim fan­pa­ge na Face­bo­oku. Codzien­nie poja­wia się tam jed­na foto­gra­fia z komen­ta­rzem. Wybra­nie i opu­bli­ko­wa­nie w for­mie papie­ro­wej czę­ści face­bo­oko­wych mate­ria­łów spra­wia, że za jed­nym razem dosta­je­my do ręki wie­le opo­wie­ści, któ­re two­rzą pew­ną całość. Łatwiej obser­wo­wać zmia­ny spo­łecz­ne czy porów­nać przed­sta­wio­ne obok sie­bie histo­rie. Dla­te­go po książ­kę war­to się­gnąć nawet, gdy regu­lar­nie obser­wu­je­my Facebooka.

Bar­dzo cie­szy mnie fakt, że przed­sta­wio­ne są w tej książ­ce nie tyl­ko zna­ne kobie­ty suk­ce­su. Że gdzieś obok Wisła­wy Szym­bor­skiej, Sha­non Tate, Sophie Loren czy Wan­dy Rut­kie­wicz są też inne. Takie prze­ła­mu­ją­ce męską domi­na­cję jak np. Kath­ri­ne Swit­zer, któ­ra inco­gni­to wystar­to­wa­ła w mara­to­nie, gdzie dopusz­cza­no tyl­ko męż­czyzn. Obok świę­tych poja­wia­ją się kochan­ki czy mor­der­czy­nie. Obok żoł­nie­rek nauczy­ciel­ki. Mamy tutaj opi­sa­ne wiel­kie suk­ce­sy i poraż­ki. To poka­zu­je, jak bar­dzo zło­żo­ny jest świat kobiet. Bar­dzo czę­sto pró­bu­je­my okre­ślić to, kim powin­na być praw­dzi­wa kobie­ta, jakie jest miej­sce kobie­ty w spo­łe­czeń­stwie, jakie role spo­łecz­ne czy zawo­dy pasu­ją do niej naj­bar­dziej. Ta książ­ka ide­al­nie poka­zu­je, że nie da się zamknąć kobie­ty w jakiejś szu­fla­dzie i okre­ślić pro­stą definicją.

Obraz czasami pokazuje więcej niż słowa

Nie bez zna­cze­nia jest w tym wypad­ku for­ma książ­ki. Same opi­sy bez zdjęć nie dały­by takie­go efek­tu. Bar­dzo czę­sto to wła­śnie foto­gra­fia, zro­bio­na gdzieś przy­pad­ko­wo, była przy­czyn­kiem do poszu­ki­wa­nia oso­by ze zdję­cia i roz­wi­ja­nia jej bio­gra­fii. Wie­le z tych osób i sytu­acji po latach było­by zapo­mnia­ne gdy­by nie jed­no zdję­cie, któ­re zacho­wa­ło się gdzieś w archi­wum. Foto­gra­fia ma moc zapamiętywania.

Wie­le z opi­sa­nych histo­rii była dla mnie nowo­ścią. Chy­ba mało kto zresz­tą wie, np. jak nazy­wa­ła się pierw­sza kobie­ta, któ­ra prze­je­cha­ła kon­no Sta­ny Zjed­no­czo­ne czy z kim roman­so­wa­ła Mar­gu­eri­te Ste­in­he­il. Cho­ciaż dosta­je­my jedy­nie jed­ną stro­nę opi­su do każ­de­go zdję­cia to wystar­czy, aby zacie­ka­wić. Potrak­tuj­my „Krót­ką histo­rię…” jako zbiór cie­ka­wo­stek, po któ­rych się­gnie­my po wię­cej kobie­cych bio­gra­fii.

PS. Ostat­nio jakoś cał­kiem dużo zebra­ło się tema­ty­ki kobie­cej w tym co oglą­dam czy czy­tam. Zwłasz­cza oglą­dam. pole­cę Wam seria­le o kobie­tach – Mrs. Ame­ri­ca, Wła­sny­mi ręko­ma, Gam­bit kró­lo­wej czy (jeśli ktoś jesz­cze tak jak ja nie widział) Wiel­kie kłamstewka.