Mariusz Szczy­gieł

DOPÓKI ŻYJESZ, JEDZ I PIJ. PO ŚMIERCI JUŻ NIE BĘDZIESZ MIEĆ ŻADNEJ RADOŚCI.

Cze­si czer­pią z życia gar­ścia­mi zwra­ca­jąc uwa­gę na to, co jest tu i teraz. Mało któ­ry Czech wie­rzy w Boga, a co za tym idzie w życie po śmier­ci, dla­te­go sta­ra­ją się wyko­rzy­stać te kil­ka­dzie­siąt lat na Zie­mi naj­le­piej jak potra­fią. I cho­ciaż wal­czą z tzw. szwej­ko­wa­niem, to nie da się ukryć, że w prze­ci­wień­stwie do Pola­ków, cenią oni życie ponad wszyst­ko, cza­sa­mi nawet war­to­ści i ide­ały. Cze­si nie
Na koniec nale­ży przy­znać, że sam autor dosko­na­le się wpa­so­wu­je w cze­ski styl bycia. Luź­no napi­sa­na książ­ka, nie­co z przy­mru­że­niem oka, swo­im sty­lem bar­dzo dobrze odda­je to, co cha­rak­te­ry­zu­je Cze­chów. Trud­no się zresz­tą dzi­wić, Szczy­gieł to w koń­cu cze­cho­fil, któ­ry zgłę­bił ten naród dogłębnie.

I jesz­cze bonus – o tym, jak że autor też jest „kryp­to-Cze­chem”.