Mam w domu jakieś kil­ka tysię­cy ksią­żek. Trud­no oce­nić, ale jest to ponad 50 metrów półek. Dzie­dzi­cze­nie miesz­ka­nia po bab­ci ma swo­je zale­ty (nie tyl­ko oczy­wi­ście w kwe­stii znaj­du­ją­cych się tam ksią­żek). Opa­no­wa­nie takiej ilo­ści jest nie­moż­li­we i nie będę ukry­wać, że nie znam nawet 1/4 tytu­łów, któ­re uło­ży­łam na pół­kach. W ostat­nim cza­sie przy oka­zji remon­tu w miesz­ka­niu poja­wi­ła się w nim wresz­cie porząd­na biblio­tecz­ka i uda­ło mi się opa­no­wać tro­chę sytu­ację. Pod uwa­gę bra­łam super popu­lar­ny regał Bil­ly z Ikei, ale w koń­cu zwy­cię­żył mebel robio­ny na zamó­wie­nie. Moż­na go było zro­bić nie­co wyż­sze­go, więc wycho­dzi­ły 2 pół­ki wię­cej w pio­nie, co jest cen­ne w przy­pad­ku, gdzie każ­dy cen­ty­metr się liczy.

Oto, jak teraz wyglą­da mój księgozbiór.

Po pierwsze – zamknięta biblioteczka

Po drugie – tematycznie

Jak już wspo­mnia­łam nie ma szans, żeby zna­ła wszyst­kie pozy­cje i orien­to­wa­ła się, co dokład­nie posia­dam. Aby uła­twić sobie i innym poru­sza­nie się w tym świe­cie książ­ki poukła­da­ne są tema­tycz­nie. Kie­dyś, po prze­pro­wadz­ce, zapro­si­łam zna­jo­mych i uda­ło się w jeden dzień podzie­lić wszyst­ko na kil­ka pod­grup. Mam więc osob­no bio­gra­fie, osob­no książ­ki histo­rycz­ne, osob­no podróż­ni­cze, a pol­ski i zagra­nicz­nych auto­rów powie­ści poukła­da­ne alfa­be­tycz­nie. Dla uła­twie­nia pod­czas prze­no­sze­nia i ukła­da­nia ksią­żek powkła­da­łam kart­ki oddzie­la­ją­ce poszcze­gól­ne „dzia­ły” – znacz­nie uła­twi­ło to szu­ka­nie odpo­wied­nie­go miej­sca i ogar­nia­nie prze­strze­ni. Mam zamiar dopra­co­wać te kart­ki este­tycz­nie i zosta­wić tak na stałe.

 Po trzecie – w jednym rzędzie

Na szczę­ście poza dużą ilo­ścią ksią­żek mam też dużo miej­sca na ich prze­cho­wy­wa­nie. Mogłam więc sobie spo­koj­nie pozwo­lić na płyt­ką biblio­tecz­kę, gdzie wszyst­ko będzie usta­wio­ne w jed­nym rzę­dzie. Aby wyko­rzy­stać na mak­sa prze­strzeń szaf­ka się­ga pod sam sufit. Wie­dzia­łam, że jak zro­bię dwa rzę­dy na wyso­ko­ści 2,5 metra, to nigdy w życiu nie zaj­rzę do tego, co scho­wa się z tyłu. Co praw­da pew­nie czas na czy­ta­nie tego wszyst­kie­go będę mieć dopie­ro na eme­ry­tu­rze i to, co było­by na pierw­szym pla­nie wystar­czy­ło­by na 10 lat, ale jed­nak posta­no­wi­łam nie ukry­wać cie­ka­wych tytu­łów za innymi.

W dwóch rzę­dach w dru­giej szaf­ce poukła­da­ne są serie, któ­re mają ład­nie wyglą­dać (mam np. całe serie takich wspa­nia­łych pisa­rzy jak Sło­wac­ki czy Sien­kie­wicz, albo bar­dziej wspa­nia­łych już jak Gom­bro­wicz czy Gałczyński).

A Wy – jakie macie rozwiązania na domowe biblioteczki?