Menu

Książki
Filmy
Muzyka
Lifestyle
Podróże
O mnie

Najpopularniejsze

27 lipca 2020

Najczęściej czytane

Jane the virgin
Bookstagram – kogo oglądać
Barbarzyńcy z zimnej północy
Jesień patriarchy
Fizyka smutku
Śmierć pięknych saren

0 likes

Share:

Poprzedni wpis Następny wpis

Podobne wpisy

O mnie

21 stycznia 2011 0 1

Autorka

Anna Omiecińska

Kategorie

Filmy
Książki
Lifestyle
Muzyka
Podróże

Instagram

To moje trzecie spotkanie z Florą Steel i Jackiem Carringtonem. I myślę, że ostatnie. Co prawda autorka napisała jeszcze kilka książek, które pewnie zostaną przetłumaczone niedługo na polski, jednak mam wrażenie, że o ile pierwszy tom przypadł mi do gustu, to kolejne są dość wtórne. No i bohaterka staje się coraz bardziej denerwująca.

Skoro kryminał, to mamy trupa. Gdy Flora i Jack przybywają do wynajętego domku w pięknej Kornwalii, żeby odpocząć po ostatnich przygodach niestety okazuje się, że spokój nie jest im dany. Już pierwszej nocy zostaje brutalnie zamordowany właściciel domu. Flora od początku zakłada, że policjant pewno nie poradzi sobie ze znalezieniem mordercy, więc postanawia wziąć sprawy w swoje ręce.

Chociaż Jack próbuje odwieść przyjaciółkę od pchania się w nie swoje sprawy, ta jednak jest zdeterminowana, aby rozwiązać tajemnicę zbrodni. Robi to niestety w dość prosty i naiwny sposób. A przede wszystkim głupi. Tak, muszę przyznać, że wiele razy podczas lektury miałam poczucie, że każdy człowiek wiedziałby, że pewnych rzeczy się nie robi. Na przykład nie idzie się samemu na spotkanie z potencjalnym mordercą. Każdy, ale nie Flora…

Wiem, że tego typu książki to cozy crime a nie powieść detektywistyczna z prawdziwego znaczenia. Ale tym razem nie czułam się cozy. Czułam się zirytowana zachowaniem bohaterki. Chociaż sama intryga, zbrodnia i jej rozwiązanie były ciekawie wymyślone.
__________
#morderstwooporanku #florasteel #kryminał #czytamkryminały #kryminalnywrzesień #książkakryminalna #czytamebooki #czytamzlegimi #czytamksiążki #ebookteżksiążka

pudelkazapalek

•

To moje trzecie spotkanie z Florą Steel i Jackiem Carringtonem. I myślę, że ostatnie. Co prawda autorka napisała jeszcze kilka książek, które pewnie zostaną przetłumaczone niedługo na polski, jednak mam wrażenie, że o ile pierwszy tom przypadł mi do gustu, to kolejne są dość wtórne. No i bohaterka staje się coraz bardziej denerwująca. Skoro kryminał, to mamy trupa. Gdy Flora i Jack przybywają do wynajętego domku w pięknej Kornwalii, żeby odpocząć po ostatnich przygodach niestety okazuje się, że spokój nie jest im dany. Już pierwszej nocy zostaje brutalnie zamordowany właściciel domu. Flora od początku zakłada, że policjant pewno nie poradzi sobie ze znalezieniem mordercy, więc postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Chociaż Jack próbuje odwieść przyjaciółkę od pchania się w nie swoje sprawy, ta jednak jest zdeterminowana, aby rozwiązać tajemnicę zbrodni. Robi to niestety w dość prosty i naiwny sposób. A przede wszystkim głupi. Tak, muszę przyznać, że wiele razy podczas lektury miałam poczucie, że każdy człowiek wiedziałby, że pewnych rzeczy się nie robi. Na przykład nie idzie się samemu na spotkanie z potencjalnym mordercą. Każdy, ale nie Flora… Wiem, że tego typu książki to cozy crime a nie powieść detektywistyczna z prawdziwego znaczenia. Ale tym razem nie czułam się cozy. Czułam się zirytowana zachowaniem bohaterki. Chociaż sama intryga, zbrodnia i jej rozwiązanie były ciekawie wymyślone. __________ #morderstwooporanku #florasteel #kryminał #czytamkryminały #kryminalnywrzesień #książkakryminalna #czytamebooki #czytamzlegimi #czytamksiążki #ebookteżksiążka

7 dni ago

View on Instagram |

1/4

Wychowałam się na osiedlu z wielkiej płyty, w blokowisku które, chociaż początkowo szare i bure, to z czasem nabierało kolorów. Dobrze znam trzypokojowe mieszkania na 50m2 z osobną kuchnią, toaletą i łazienką. Ale jednocześnie mam wrażenie, że wychowałam się w bardzo miłym i przyjaznym do życia miejscu. Czytając „Patodeweloperkę” zrozumiałam, jak bardzo przyjaznym.

„Patodeweloperka” Bartosza Józefiaka to książka w pewien sposób przerażająca. To książka, która pokazuje, że wobec tego deweloperskiego biznesu my zwykli, szali obywatele nie mamy najmniejszych szans. Że tak naprawdę nigdy nie zwyciężymy z odpadającym tynkiem, brakiem trawnika czy nieszczelnymi oknami. Oraz z niefunkjonalnymi układami, które architekci zaplanowali, bo tak ktoś im kazał.

Ten temat jest też dosyć istotne w kontekście tego co dzieje się w ostatnich dniach naszym kraju. W kontekście ilości bloków i domów zbudowanych na terenach zalewowych, gdzie właściwie nie powinno nic stać. Ale stoi, bo przecież ziemię było dużo tańsze, a developer nie interesuje się tym, co może się stać za kilka lub kilkanaście lat. Domy stoją bo tak się komuś opłacało.

Bartosz Józefiak nie opisuje nic zaskakującego. Nie ma tam historii, o których się nie słyszało, rzeczy, których nie widzimy na co dzień. W końcu każdy zna kogoś, kto niedawno kupował mieszkanie. Ale pokazuje nam, na jaką skalę działa problem rynku mieszkaniowego, na ilu płaszczyznach występuje. Dzięki reportażowi wcieleniowemu wchodzi głębiej i nie tylko rozmawia z ludźmi, ale przekonuje się na własnej skórze, jak działa świat deweloperów. A on działa dobrze tylko dla tych, co są na górze. Wiele z opisanych historii wydaje się w pierwszym momencie absurdalne, wręcz niemożliwe. A potem okazuje się, że nie są one wyjątkiem, tylko codziennością.

__________
#patodeleporka #toniejestkrajdomieszkania #bartoszjózefiak #literaturafaktu #reportaż #czytamreportaże #rokzliteraturąfaktu #czasnaksiążkę #czasnareportaż #czytamliteraturęfaktu #faktczytnę #mojemiasto #lubięczytać #bookstagrampolska #bookstagrampl #czytamjesienią #czytamciągle #takczytam

pudelkazapalek

•

Wychowałam się na osiedlu z wielkiej płyty, w blokowisku które, chociaż początkowo szare i bure, to z czasem nabierało kolorów. Dobrze znam trzypokojowe mieszkania na 50m2 z osobną kuchnią, toaletą i łazienką. Ale jednocześnie mam wrażenie, że wychowałam się w bardzo miłym i przyjaznym do życia miejscu. Czytając „Patodeweloperkę” zrozumiałam, jak bardzo przyjaznym. „Patodeweloperka” Bartosza Józefiaka to książka w pewien sposób przerażająca. To książka, która pokazuje, że wobec tego deweloperskiego biznesu my zwykli, szali obywatele nie mamy najmniejszych szans. Że tak naprawdę nigdy nie zwyciężymy z odpadającym tynkiem, brakiem trawnika czy nieszczelnymi oknami. Oraz z niefunkjonalnymi układami, które architekci zaplanowali, bo tak ktoś im kazał. Ten temat jest też dosyć istotne w kontekście tego co dzieje się w ostatnich dniach naszym kraju. W kontekście ilości bloków i domów zbudowanych na terenach zalewowych, gdzie właściwie nie powinno nic stać. Ale stoi, bo przecież ziemię było dużo tańsze, a developer nie interesuje się tym, co może się stać za kilka lub kilkanaście lat. Domy stoją bo tak się komuś opłacało. Bartosz Józefiak nie opisuje nic zaskakującego. Nie ma tam historii, o których się nie słyszało, rzeczy, których nie widzimy na co dzień. W końcu każdy zna kogoś, kto niedawno kupował mieszkanie. Ale pokazuje nam, na jaką skalę działa problem rynku mieszkaniowego, na ilu płaszczyznach występuje. Dzięki reportażowi wcieleniowemu wchodzi głębiej i nie tylko rozmawia z ludźmi, ale przekonuje się na własnej skórze, jak działa świat deweloperów. A on działa dobrze tylko dla tych, co są na górze. Wiele z opisanych historii wydaje się w pierwszym momencie absurdalne, wręcz niemożliwe. A potem okazuje się, że nie są one wyjątkiem, tylko codziennością. __________ #patodeleporka #toniejestkrajdomieszkania #bartoszjózefiak #literaturafaktu #reportaż #czytamreportaże #rokzliteraturąfaktu #czasnaksiążkę #czasnareportaż #czytamliteraturęfaktu #faktczytnę #mojemiasto #lubięczytać #bookstagrampolska #bookstagrampl #czytamjesienią #czytamciągle #takczytam

2 tygodnie ago

View on Instagram |

2/4

Gdy sięgamy po współczesne reportaże widzimy, że autorzy starają się być jak najbardziej schowani w cieniu. To bohaterowie i ich opowieści są na pierwszej stronie. Właściwie bardzo często nie mamy nawet do końca pojęcia kiedy i w jaki sposób autor zebrał materiały. V.S. Naipaul jest jednak reportażystom dawnego pokolenia. Swoje pierwsze książki reporterskie wydawał w latach 60. Nie wiem, czy to właśnie ten fakt sprawił, czy po prostu takie upodobania Naipula sprawiły, że religijności jest w książce niewiele, za to bardzo dużo opisów podróży i spotkań (albo też nieodbytych spotkań) samego autora. I jego emocji. Możemy dowiedzieć się, co pisarz myśli na dany temat, jak ocenia (niestety z perspektywy naszej europejskiej) niektóre zwyczaje czy zachowania.

W książce zabrakło mi też tego wejścia pomiędzy zwykłych ludzi, posiedzenia między nimi, spędzenia czasu na takiej zwykłej codzienności. Mamy tutaj umówione wizyty, spotkania z ważnymi ludźmi. Jest bardziej turystą niż wnikliwym reporterem. Doświadczenia z tych spotkań

Rzadko to piszę, ale tym razem się zawiodłam. Czytałam tę książkę długo, nie mogłam skończyć, nie wciągnęłam się zupełnie. Właściwie to zmęczyłam tylko dlatego, że nie lubię przerywać w połowie. Osobom, które chcą poznać bliżej Afrykę, zarówno pod kątem religii, jak i społeczeństwa polecam inne książki.
__________

#mskaafryki #odsłonyafrykańskiejreligijności #vsnaipaul #wydawnictwoczarne #rokzliteraturąfaktu #reportaż #czytamreportaże #literaturafaktu #czytamliteraturęfaktu #faktycznę #niepolecam #czytamnoblistów #literackanagrodanobla #czytamnagrodzone #czasnaksiążkę #czaszksiążką #bookstagrampolska #niewartoczytać

pudelkazapalek

•

Gdy sięgamy po współczesne reportaże widzimy, że autorzy starają się być jak najbardziej schowani w cieniu. To bohaterowie i ich opowieści są na pierwszej stronie. Właściwie bardzo często nie mamy nawet do końca pojęcia kiedy i w jaki sposób autor zebrał materiały. V.S. Naipaul jest jednak reportażystom dawnego pokolenia. Swoje pierwsze książki reporterskie wydawał w latach 60. Nie wiem, czy to właśnie ten fakt sprawił, czy po prostu takie upodobania Naipula sprawiły, że religijności jest w książce niewiele, za to bardzo dużo opisów podróży i spotkań (albo też nieodbytych spotkań) samego autora. I jego emocji. Możemy dowiedzieć się, co pisarz myśli na dany temat, jak ocenia (niestety z perspektywy naszej europejskiej) niektóre zwyczaje czy zachowania. W książce zabrakło mi też tego wejścia pomiędzy zwykłych ludzi, posiedzenia między nimi, spędzenia czasu na takiej zwykłej codzienności. Mamy tutaj umówione wizyty, spotkania z ważnymi ludźmi. Jest bardziej turystą niż wnikliwym reporterem. Doświadczenia z tych spotkań Rzadko to piszę, ale tym razem się zawiodłam. Czytałam tę książkę długo, nie mogłam skończyć, nie wciągnęłam się zupełnie. Właściwie to zmęczyłam tylko dlatego, że nie lubię przerywać w połowie. Osobom, które chcą poznać bliżej Afrykę, zarówno pod kątem religii, jak i społeczeństwa polecam inne książki. __________ #mskaafryki #odsłonyafrykańskiejreligijności #vsnaipaul #wydawnictwoczarne #rokzliteraturąfaktu #reportaż #czytamreportaże #literaturafaktu #czytamliteraturęfaktu #faktycznę #niepolecam #czytamnoblistów #literackanagrodanobla #czytamnagrodzone #czasnaksiążkę #czaszksiążką #bookstagrampolska #niewartoczytać

1 miesiąc ago

View on Instagram |

3/4

Ze zbiorami opowiadań zazwyczaj jest tak, że bardzo trudno je ocenić. Zwłaszcza, jak każdy tekst napisany jest przez innego autora, w innym stylu, w innych czasach. Tak właśnie mam z tomem„Skandynawskie lato”.

Są tu historie wyjątkowe, wspaniałe, które zostaną we mnie na długo. Jak thrillerowa opowieść o dwóch staruszkach, które popłynęły same na weekend na wyspę. Czy wzruszająca historia o samotnym chłopaku i jego sąsiadach państwie Laakso. Albo smutne wspomnienie dziewczynki, która bardzo chciała pojechać na kolonie.

Ale były też takie rozdziały, przez które przebrnęłam z trudem i o których już pewnie zupełnie zapomniałam.

Skandynawskie lato pełne jest miłości, przyjaźni, radości i smutni, samotności i tęsknoty. To bardzo nostalgiczne lato. Dużo w nim wspomnień i marzeń. Dużo refleksji nad przeszłością lub nad tym, co się nigdy nie wydarzyło.
Dzięki tej niezwykłej różnorodności nie da się tym zbiorem znudzić. A nawet, jak któryś tekst nam nie podejdzie zawsze kolejny może okazać się tym wyjątkowym.

__________
#mistrzowieopowieści #skandynawskielato #zbióropowiadań #opowiadania #czytamopowiadania #wydawnictwowielkalitera #wielkalitera #literaturapiękna #prozaskandynawska #literaturaskandynawska #finlandia #czytamnaurlopie #czytamwwakacje #czytamlatem #książkanalato

Ze zbiorami opowiadań zazwyczaj jest tak, że bardzo trudno je ocenić. Zwłaszcza, jak każdy tekst napisany jest przez innego autora, w innym stylu, w innych czasach. Tak właśnie mam z tomem„Skandynawskie lato”.

Są tu historie wyjątkowe, wspaniałe, które zostaną we mnie na długo. Jak thrillerowa opowieść o dwóch staruszkach, które popłynęły same na weekend na wyspę. Czy wzruszająca historia o samotnym chłopaku i jego sąsiadach państwie Laakso. Albo smutne wspomnienie dziewczynki, która bardzo chciała pojechać na kolonie.

Ale były też takie rozdziały, przez które przebrnęłam z trudem i o których już pewnie zupełnie zapomniałam.

Skandynawskie lato pełne jest miłości, przyjaźni, radości i smutni, samotności i tęsknoty. To bardzo nostalgiczne lato. Dużo w nim wspomnień i marzeń. Dużo refleksji nad przeszłością lub nad tym, co się nigdy nie wydarzyło.
Dzięki tej niezwykłej różnorodności nie da się tym zbiorem znudzić. A nawet, jak któryś tekst nam nie podejdzie zawsze kolejny może okazać się tym wyjątkowym.

__________
#mistrzowieopowieści #skandynawskielato #zbióropowiadań #opowiadania #czytamopowiadania #wydawnictwowielkalitera #wielkalitera #literaturapiękna #prozaskandynawska #literaturaskandynawska #finlandia #czytamnaurlopie #czytamwwakacje #czytamlatem #książkanalato

Ze zbiorami opowiadań zazwyczaj jest tak, że bardzo trudno je ocenić. Zwłaszcza, jak każdy tekst napisany jest przez innego autora, w innym stylu, w innych czasach. Tak właśnie mam z tomem„Skandynawskie lato”.

Są tu historie wyjątkowe, wspaniałe, które zostaną we mnie na długo. Jak thrillerowa opowieść o dwóch staruszkach, które popłynęły same na weekend na wyspę. Czy wzruszająca historia o samotnym chłopaku i jego sąsiadach państwie Laakso. Albo smutne wspomnienie dziewczynki, która bardzo chciała pojechać na kolonie.

Ale były też takie rozdziały, przez które przebrnęłam z trudem i o których już pewnie zupełnie zapomniałam.

Skandynawskie lato pełne jest miłości, przyjaźni, radości i smutni, samotności i tęsknoty. To bardzo nostalgiczne lato. Dużo w nim wspomnień i marzeń. Dużo refleksji nad przeszłością lub nad tym, co się nigdy nie wydarzyło.
Dzięki tej niezwykłej różnorodności nie da się tym zbiorem znudzić. A nawet, jak któryś tekst nam nie podejdzie zawsze kolejny może okazać się tym wyjątkowym.

__________
#mistrzowieopowieści #skandynawskielato #zbióropowiadań #opowiadania #czytamopowiadania #wydawnictwowielkalitera #wielkalitera #literaturapiękna #prozaskandynawska #literaturaskandynawska #finlandia #czytamnaurlopie #czytamwwakacje #czytamlatem #książkanalato

Ze zbiorami opowiadań zazwyczaj jest tak, że bardzo trudno je ocenić. Zwłaszcza, jak każdy tekst napisany jest przez innego autora, w innym stylu, w innych czasach. Tak właśnie mam z tomem„Skandynawskie lato”.

Są tu historie wyjątkowe, wspaniałe, które zostaną we mnie na długo. Jak thrillerowa opowieść o dwóch staruszkach, które popłynęły same na weekend na wyspę. Czy wzruszająca historia o samotnym chłopaku i jego sąsiadach państwie Laakso. Albo smutne wspomnienie dziewczynki, która bardzo chciała pojechać na kolonie.

Ale były też takie rozdziały, przez które przebrnęłam z trudem i o których już pewnie zupełnie zapomniałam.

Skandynawskie lato pełne jest miłości, przyjaźni, radości i smutni, samotności i tęsknoty. To bardzo nostalgiczne lato. Dużo w nim wspomnień i marzeń. Dużo refleksji nad przeszłością lub nad tym, co się nigdy nie wydarzyło.
Dzięki tej niezwykłej różnorodności nie da się tym zbiorem znudzić. A nawet, jak któryś tekst nam nie podejdzie zawsze kolejny może okazać się tym wyjątkowym.

__________
#mistrzowieopowieści #skandynawskielato #zbióropowiadań #opowiadania #czytamopowiadania #wydawnictwowielkalitera #wielkalitera #literaturapiękna #prozaskandynawska #literaturaskandynawska #finlandia #czytamnaurlopie #czytamwwakacje #czytamlatem #książkanalato

Ze zbiorami opowiadań zazwyczaj jest tak, że bardzo trudno je ocenić. Zwłaszcza, jak każdy tekst napisany jest przez innego autora, w innym stylu, w innych czasach. Tak właśnie mam z tomem„Skandynawskie lato”.

Są tu historie wyjątkowe, wspaniałe, które zostaną we mnie na długo. Jak thrillerowa opowieść o dwóch staruszkach, które popłynęły same na weekend na wyspę. Czy wzruszająca historia o samotnym chłopaku i jego sąsiadach państwie Laakso. Albo smutne wspomnienie dziewczynki, która bardzo chciała pojechać na kolonie.

Ale były też takie rozdziały, przez które przebrnęłam z trudem i o których już pewnie zupełnie zapomniałam.

Skandynawskie lato pełne jest miłości, przyjaźni, radości i smutni, samotności i tęsknoty. To bardzo nostalgiczne lato. Dużo w nim wspomnień i marzeń. Dużo refleksji nad przeszłością lub nad tym, co się nigdy nie wydarzyło.
Dzięki tej niezwykłej różnorodności nie da się tym zbiorem znudzić. A nawet, jak któryś tekst nam nie podejdzie zawsze kolejny może okazać się tym wyjątkowym.

__________
#mistrzowieopowieści #skandynawskielato #zbióropowiadań #opowiadania #czytamopowiadania #wydawnictwowielkalitera #wielkalitera #literaturapiękna #prozaskandynawska #literaturaskandynawska #finlandia #czytamnaurlopie #czytamwwakacje #czytamlatem #książkanalato

Ze zbiorami opowiadań zazwyczaj jest tak, że bardzo trudno je ocenić. Zwłaszcza, jak każdy tekst napisany jest przez innego autora, w innym stylu, w innych czasach. Tak właśnie mam z tomem„Skandynawskie lato”.

Są tu historie wyjątkowe, wspaniałe, które zostaną we mnie na długo. Jak thrillerowa opowieść o dwóch staruszkach, które popłynęły same na weekend na wyspę. Czy wzruszająca historia o samotnym chłopaku i jego sąsiadach państwie Laakso. Albo smutne wspomnienie dziewczynki, która bardzo chciała pojechać na kolonie.

Ale były też takie rozdziały, przez które przebrnęłam z trudem i o których już pewnie zupełnie zapomniałam.

Skandynawskie lato pełne jest miłości, przyjaźni, radości i smutni, samotności i tęsknoty. To bardzo nostalgiczne lato. Dużo w nim wspomnień i marzeń. Dużo refleksji nad przeszłością lub nad tym, co się nigdy nie wydarzyło.
Dzięki tej niezwykłej różnorodności nie da się tym zbiorem znudzić. A nawet, jak któryś tekst nam nie podejdzie zawsze kolejny może okazać się tym wyjątkowym.

__________
#mistrzowieopowieści #skandynawskielato #zbióropowiadań #opowiadania #czytamopowiadania #wydawnictwowielkalitera #wielkalitera #literaturapiękna #prozaskandynawska #literaturaskandynawska #finlandia #czytamnaurlopie #czytamwwakacje #czytamlatem #książkanalato

pudelkazapalek

•

Ze zbiorami opowiadań zazwyczaj jest tak, że bardzo trudno je ocenić. Zwłaszcza, jak każdy tekst napisany jest przez innego autora, w innym stylu, w innych czasach. Tak właśnie mam z tomem„Skandynawskie lato”. Są tu historie wyjątkowe, wspaniałe, które zostaną we mnie na długo. Jak thrillerowa opowieść o dwóch staruszkach, które popłynęły same na weekend na wyspę. Czy wzruszająca historia o samotnym chłopaku i jego sąsiadach państwie Laakso. Albo smutne wspomnienie dziewczynki, która bardzo chciała pojechać na kolonie. Ale były też takie rozdziały, przez które przebrnęłam z trudem i o których już pewnie zupełnie zapomniałam. Skandynawskie lato pełne jest miłości, przyjaźni, radości i smutni, samotności i tęsknoty. To bardzo nostalgiczne lato. Dużo w nim wspomnień i marzeń. Dużo refleksji nad przeszłością lub nad tym, co się nigdy nie wydarzyło. Dzięki tej niezwykłej różnorodności nie da się tym zbiorem znudzić. A nawet, jak któryś tekst nam nie podejdzie zawsze kolejny może okazać się tym wyjątkowym. __________ #mistrzowieopowieści #skandynawskielato #zbióropowiadań #opowiadania #czytamopowiadania #wydawnictwowielkalitera #wielkalitera #literaturapiękna #prozaskandynawska #literaturaskandynawska #finlandia #czytamnaurlopie #czytamwwakacje #czytamlatem #książkanalato

1 miesiąc ago

View on Instagram |

4/4

Facebook

(c) 2020. All Rights Reserved.

Pudełka Zapałek - blog