„Lewia­tan” był jed­nym z kon­ku­ren­tów „Idy” w wal­ce o tego­rocz­ne­go Osca­ra dla fil­mu nie­an­glo­ję­zycz­ne­go. Pomi­mo zwy­cię­stwa naszej rodzi­mej pozy­cji jest to film, któ­ry poka­zu­je wyso­ką kla­sę kina. To tra­gicz­na przy­po­wieść o czło­wie­ku, któ­ry zosta­je wysta­wio­ny na pró­bę. Pró­bu­jąc wal­czyć o to, co posia­da, zamiast iść do przo­du powo­li tra­ci wszyst­ko, co było dla nie­go ważne. 

Głów­na oś fabu­lar­na opar­ta jest dooko­ła histo­rii życia Koli – mecha­ni­ka miesz­ka­ją­ce­go na Pół­wy­spie Kol­skim, któ­re­mu zabra­ne zosta­ją dom i zie­mia. Z pomo­cą przy­by­wa z Moskwy jego Daw­ny przy­ja­ciel Dmi­tri. Jed­nak, jak to w Rosji bywa, nic nie jest oczy­wi­ste, łatwe i zgod­ne z pra­wem. Dla­te­go też zadzie­ra­nie z wła­dzą nie jest dobrym pomy­słem. Film Zwia­gin­ce­wa obna­ża sytu­ację rosyj­skie­go spo­łe­czeń­stwa, poka­zu­je, że wła­dza i pieniądze

„Lewia­tan” jest fil­mem nie tyle o kon­flik­cie z wła­dzą, co o powol­nym upad­ku czło­wie­ka. Krok po kro­ku, minu­ta po minu­cie obser­wu­je­my, jak Nio­klai tra­ci chęć wal­ki, zaczy­na pod­da­wać się, popa­dać w beznadzieję.

Stwo­rzo­na przez rosyj­skie­go reży­se­ra histo­ria peł­na jest sym­bo­li­ki, odwo­łań do Biblii. Już sam tytu­ło­wy lewia­tan wska­zu­je nam na potwo­ra mor­skie­go opi­sa­ne­go w Sta­rym Testa­men­cie jako ten, któ­ry W szyi się kry­je jego potę­ga, przed nim ska­cząc bie­gnie prze­strach, czę­ści cia­ła spo­jo­ne, jak­by ula­ne, nie­po­ru­szo­ne. Bez­sil­ny Kola zosta­je przez los wysta­wio­ny na pró­bę niczym Hiob, któ­re­mu Bóg zabrał wszyst­ko. Hiob uwie­rzył i z poko­rą przyj­mo­wał kolej­ne nie­szczę­ścia. Dla Nio­klai nie będzie to jed­nak takie pro­ste. Zwłasz­cza, że Kościół jest po stro­nie wroga.