„Ukryte działania”
reż. Theodore Melfi

Ame­ry­ka­nie raz na jakiś czas krę­cą fil­my nawią­zu­ją­ce do pro­ble­mu, cał­kiem nie­daw­nej jesz­cze, segre­ga­cji raso­wej i wal­ki o rów­no­upraw­nie­nie czar­no­skó­rych. Podej­ścia do tema­tu bywa­ją bar­dzo róż­ne – na pozio­mie poli­tycz­nym (jak na przy­kład w „Sel­mie”) czy walk na uli­cach. „Ukry­te dzia­ła­nia” poka­zu­ją, że w latach 60. pra­cą i upo­rem moż­na było wal­czyć o swo­je miej­sce w społeczeństwie.

Boha­ter­ka­mi fil­mu „Ukry­te dzia­ła­nia” są trzy czar­no­skó­re kobie­ty pra­cu­ją­ce w NASA w latach 50. i 60., czy­li w okre­sie pierw­sze­go wysła­nia czło­wie­ka w kosmos, pierw­sze­go okrą­że­nia Zie­mi przez ludzi, czy pierw­szych posta­wio­nych stóp na Księ­ży­cu. Nie­ste­ty w tam­tych cza­sach pra­ca czar­no­skó­rych kobiet pomię­dzy bia­ły­mi nie była łatwa. Toa­le­ta dla kolo­ro­wych znaj­do­wa­ła się w osob­nym budyn­ku, w biblio­te­ce nie moż­na było wypo­ży­czać wszyst­kich ksią­żek, nie mówiąc już o jakich­kol­wiek nadzie­jach na kie­row­ni­cze sta­no­wi­sko czy tytuł inżyniera.

Głów­ne boha­ter­ki w fil­mie Mel­fie­go to Kathe­ri­ne John­son – wybit­na mate­ma­tycz­ka, Mary Jack­son – któ­rej marze­niem jest zostać inży­nie­rem oraz Doro­thy Vau­ghan – zarzą­dza­ją­ca zespo­łem czar­no­skó­rych obli­cze­niow­ców i póź­niej­szy spe­cja­li­sta ds. pierw­szych kom­pu­te­rów IBM. Każ­da z nich jest wybit­na – m.in. Kathe­ri­ne ukoń­czy­ła liceum w wie­ku 14 lat i bez pro­ble­mu doko­nu­je obli­cze­nia tra­jek­to­rii lotu.

„Ukry­te dzia­ła­nia” to pomi­mo trud­nej tema­ty­ki film nie­zwy­kle pozy­tyw­ny. Wal­ka o rów­no­upraw­nie­nie w pra­cy szyb­ko przy­no­si suk­ce­sy. Nie ozna­cza to, że zmia­ny przy­cho­dzą samo­ist­nie i bez­pro­ble­mo­wo. Raczej umie­jęt­no­ści w pew­nych sytu­acjach oka­zu­ją się być waż­niej­sze niż kolor skóry.

Poza tema­tem segre­ga­cji raso­wej cie­ka­wym wąt­kiem w fil­mie jest tak­że podej­ście do lotów kosmicz­nych. Cał­ko­wi­te zaan­ga­żo­wa­nie zespo­łu, a tak­że wia­ra w to, że czło­wiek ma szan­sę sta­nąć na Księ­ży­cu, były nie­zbęd­ne, aby osią­gnąć sukces.

„Ukry­te dzia­ła­nia” nie sta­ra­ją się być fil­mem roz­li­cza­ją­cym się z prze­szło­ścią czy prze­pra­sza­ją­cym za histo­rię. Spo­łe­czeń­stwo nie jest spe­cjal­nie złe wobec czar­nych kobiet, tyl­ko po pro­stu tak zosta­ło wycho­wa­ne. A boha­ter­ki fil­mu, cho­ciaż muszą wal­czyć o swo­ją pozy­cję i moż­li­wość jakie­go­kol­wiek sta­no­wi­ska, to jed­nak sys­te­ma­tycz­nie, krok po kro­ku cięż­ką pra­cą udo­wad­nia­ją, że zasłu­gu­ją na sza­cu­nek i że war­to się z nimi liczyć.